„Nagle zalała mnie obecność Boża i ujrzałam się naraz w Rzymie w kaplicy Ojca Świętego, i równocześnie byłam w kaplicy naszej, a uroczystość Ojca Świętego i całego Kościoła była ściśle złączona z naszą kaplicą i w szczególny sposób z naszym Zgromadzeniem; i równocześnie wzięłam udział w uroczystości w Rzymie i u nas. Ponieważ uroczystość ta była tak ściśle złączona z Rzymem, że chociaż piszę, nie mogę rozróżnić, ale tak jak jest, czyli jak widziałam. Widziałam w kaplicy naszej Pana Jezusa wystawionego w monstrancji na wielkim ołtarzu. Kaplica była uroczyście ubrana, a w dniu tym wolno było wejść do niej wszystkim ludziom, ktokolwiek chciał. Tłumy były tak wielkie, że ani okiem przejrzeć nie mogłam. Wszyscy z wielką radością brali udział w tej uroczystości, a wielu z nich otrzymało to, co pragnęło. Ta sama uroczystość była w Rzymie w pięknej świątyni i Ojciec Święty z całym duchowieństwem obchodził tę uroczystość; i nagle ujrzałam św. Piotra, który stanął pomiędzy ołtarzem i Ojcem Świętym. Co mówił św. Piotr – nie mogłam słyszeć, lecz poznałam, że Ojciec Święty rozumiał mowę jego…” (Dz. 1044)
Tymi słowami św. Siostra Faustyna opisała w „Dzienniczku” uroczystość… swojej kanonizacji. Choć – patrząc po ludzku – w sposób zmysłowy nie mogła jej doświadczyć, to jednak jeszcze za życia udzielił jej Pan Jezus łaski ujrzenia tego wyjątkowego dnia. Opis, który znajdujemy w zapiskach Świętej, datowany jest na dzień 23 marca 1937 roku. Urzeczywistnienie tej proroczej wizji nastąpiło 30 kwietnia 2000 roku, kiedy to na uroczystościach, które dzięki transmisji przeżywane były przez wiernych równolegle w Rzymie, na Placu Świętego Piotra, oraz w Krakowie – w Łagiewnikach, papież Jan Paweł II ogłosił Siostrę Faustynę świętą kościoła katolickiego.
Dzisiaj mija 24. rocznica tego wydarzenia, które wspominamy z ogromną radością i wdzięcznością Bogu. Jest to też data erygowania Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku.
Dodaj komentarz