„W czasie rozmyślania obecność Boża przeniknęła mnie żywo i poznałam radość Najświętszej Panny w Jej chwili wniebowzięcia… Wtem rzekła Matka Boża: […] pragnę, aby każda odznaczyła się tymi cnotami: pokorą i cichością, czystością i miłością Bożą i bliźnich, litością i miłosierdziem.„ (Dzienniczek 1244)
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, 1875
15 sierpnia obchodzimy w Kościele wyjątkową uroczystość. Wspominamy bowiem Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, która jako pierwsza z ludzi została wzięta do nieba z ciałem i duszą.
Warto podkreślić, że fakt Wniebowzięcia Maryi jest jednym z podstawowych dogmatów naszej wiary. Zatwierdzony został przez Papieża Piusa XII, który Konstytucji Apostolskiej zatytułowanej Munificentissimus Deus napisał:
„…powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej.”
Co ciekawe – ogłoszenie tego dogmatu nastąpiło dnia 1 listopada 1950 r. W tym dniu (1 listopada) Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia co roku przeżywa rocznicę swojego powstania (rok założenia: 1862).
W tradycji kościoła dzień 15 sierpnia zapisał się także jako wspomnienie Matki Bożej Zielnej. Wzięło się to z przekazu, który opowiadał o tym, iż po zaśnięciu Maryi, gdy jej ciało, zgodnie z tradycją żydowską zostało złożone do grobu na trzy dni, a po ich upływie przybyli na miejsce Apostołowie, odnaleźli tam jedynie kwiaty. Dlatego też tego dnia – na pamiątkę Wniebowzięcia Maryi z ciałem i duszą do nieba – w wielu kościołach wierni przynoszą na poświęcenie plony ziemi: kwiaty, zioła, zboża. Jest to również piękny czas dziękowania Bogu za obfitość plonów i proszenia Go o urodzaj ziemi.
Dodaj komentarz